بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی است که بر حرکت، از جمله عضلات مورد استفاده در بلع تأثیر می گذارد. اختلال بلع در بیماران پارکینسون ، همچنین به عنوان دیسفاژی شناخته می شود، یک مشکل رایج برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، به ویژه در مراحل پیشرفته بیماری است.
دیسفاژی می تواند علائم مختلفی مانند سرفه یا احساس خفگی هنگام غذا خوردن، مشکل در بلع قرص یا مایعات و برگشت غذا یا مایعات به دهان یا بینی ایجاد کند. این علائم می تواند منجر به سوء تغذیه، کم آبی بدن و ذات الریه آسپیراسیون شود که زمانی است که غذا یا مایعات به داخل ریه ها استنشاق می شود.
دلایل مختلفی وجود دارد که چرا افراد مبتلا به بیماری پارکینسون ممکن است دچار اختلال بلع شوند. یکی از دلایل این است که ماهیچه های مورد استفاده در بلع ممکن است به دلیل بیماری ضعیف یا سفت شوند. علاوه بر این، این بیماری می تواند باعث ایجاد تغییراتی در نحوه کنترل بلع توسط مغز شود و هماهنگی عضلات درگیر را دشوارتر کند.
راهکارهای مختلفی وجود دارد که می تواند به مدیریت اختلال بلع در بیماران پارکینسون کمک کند، از جمله اصلاح بافت و قوام غذا و مایعات، تغییر وضعیت بدن در حین غذا خوردن و همکاری با یک متخصص گفتاردرمانی که در زمینه اختلال بلع تخصص دارد، برای بهبود عملکرد بلع از طریق تمرینات و تکنیک ها می تواند کمک کننده باشد.
برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون که مشکلات بلع را تجربه می کنند، مهم است که با تیم درمانی خود برای ایجاد یک برنامه مدیریتی که نیازها و نگرانی های خاص آنها را برطرف می کند، همکاری کنند.
علائم اختلال بلع در بیماران پارکینسون
علائم اختلال بلع در بیماران پارکینسون ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- دشواری در آغاز فرایند بلع
- احساس گرفتن غذا در گلو
- تنفس ناصحیح هنگام بلع
- کرامپ عضلانی
- تغییر در صدا و گفتار
دریافت نوبت آنلاین با یک کلیک!
دکترای تخصصی(PhD)گفتاردرمانی|مدرس دانشگاه|متخصص اختلال بلع 13سال تجربهبرای رزرو وقت همین الان نوبت بگیر
علت اختلال بلع در بیماران پارکینسون
اختلال بلع در بیماران پارکینسون ناشی از تغییرات و تخریب نورون‌های مغزی و عصبی است که مسئول کنترل حرکات عضلانی دستگاه گوارش و بلع آنها می‌باشند. علت اصلی این تغییرات در بیماران پارکینسون به تلف و کاهش نورون‌های مسئول بر انتقال دوپامین، یک نوترانسمیتر مهم در مغز، مربوط می‌شود. این تغییرات موجب اختلال در کنترل حرکات ارادی عضلات بدن ، از جمله حرکات مربوط به بلع می‌شود.
تخریب نورون‌های مغزی و عصبی در بیماران پارکینسون منجر به ضعف عضلات مسئول بلع می‌شود. این ضعف عضلات شامل عضلات پاساژ هوایی، عضلات حنجره و عضلات دستگاه گوارش است. در نتیجه، فرایند بلع به طور کلی آسانی و به طور صحیح انجام نمی‌شود و ممکن است به مشکلاتی مانند دشواری در آغاز بلع، احساس خفگی، تنفس ناصحیح هنگام بلع و تغییرات در صدا و گفتار منجر شود.
اختلال بلع در بیماران پارکینسون نیز می‌تواند ناشی از عواملی مانند تغییرات متابولیکی، ترمیم لرنکس (که نقش در حفاظت از راه تنفسی را ایفا می‌کند) و ترتیب نادرست مراحل بلع باشد.
در کل، علت اختلال بلع در بیماران پارکینسون به تغییرات مغزی و نورونی برمی‌گردد که توسط بیماری پارکینسون تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
بیشتر بخوانید :گفتاردرمانی
درمان اختلال بلع در بیماران پارکینسون
درمان اختلالات بلع در این بیماران می تواند شامل یک رویکرد چند رشته ای از جمله متخصص مغز و اعصاب، متخصص گفتاردرمانی و متخصص تغذیه باشد. اهداف درمان بهبود توانایی بلع ایمن، کاهش خطر آسپیراسیون و عوارض مربوطه، و حفظ تغذیه و هیدراتاسیون کافی است.
برخی از درمان هایی که می توانند برای مدیریت اختلالات بلع در بیماری پارکینسون استفاده شوند عبارتند از:
- اصلاحات غذایی: این شامل تنظیم بافت و قوام غذا و مایعات است تا بلع راحت تر شود. این می تواند شامل پوره کردن، غلیظ کردن مایعات یا اجتناب از غذاهایی باشد که بلعیدن آنها دشوار است.
- تکنیک های وضعیتی: برخی از موقعیت ها، مانند کج کردن سر به جلو یا به پهلو، می تواند به تسهیل بلع و کاهش خطر آسپیراسیون کمک کند.
- تمرینات بلع: متخصصان گفتاردرمانی می توانند تمریناتی را آموزش دهند که می تواند به تقویت ماهیچه های مورد استفاده در بلع و بهبود هماهنگی کمک کند.
- داروها: در برخی موارد، داروهایی مانند تزریق سم بوتولینوم یا داروهای آنتی کولینرژیک ممکن است برای بهبود عملکرد بلع استفاده شود.
- جراحی: در موارد نادر، ممکن است جراحی برای بهبود عملکرد بلع توصیه شود، مانند قرار دادن لوله گاستروستومی.
نوشته های مرتبط
بهترین مرکز گفتاردرمانی تهران
گفتار درمانی، یک گزینه درمانی مهم برای بیماران پارکینسون مبتلا به اختلالات بلع است که به عنوان دیسفاژی نیز شناخته می شود. متخصصان گفتاردرمانی برای ارزیابی و درمان مشکلات بلع در افراد مبتلا به بیماری های عصبی مانند بیماری پارکینسون دارای تخصص هستند.
متخصص گفتاردرمانی یک ارزیابی کامل از توانایی‌های بلع فرد انجام می‌دهد، که ممکن است شامل ارزیابی بالینی، مطالعه بلع ویدیو فلوروسکوپی (VFSS) یا ارزیابی فیبر نوری آندوسکوپی بلع (FEES) باشد. بر اساس نتایج ارزیابی، SLP یک برنامه درمانی فردی ایجاد خواهد کرد که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- متخصص گفتاردرمانی تمریناتی را آموزش می دهد که می تواند به تقویت عضلات مورد استفاده در بلع و بهبود هماهنگی بین عضلات درگیر در بلع کمک کند.
- متخصص گفتاردرمانی ممکن است تغییراتی در بافت و قوام غذا و مایعات به منظور تسهیل بلع و کاهش خطر آسپیراسیون توصیه کند.
- SLP ممکن است راهبردهایی مانند تغییر وضعیت سر یا گرفتن گازهای کوچکتر را برای کمک به بلع ایمن آموزش دهد.
گفتار درمانی برای اختلال بلع در بیماران پارکینسون به طور معمول طی چند جلسه انجام می شود و پیشرفت به طور منظم برای اطمینان از موثر بودن طرح درمانی بررسی می شود. برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون و مشکلات بلع بسیار مهم است که از نزدیک با گفتاردرمانگر خود همکاری کنند تا وضعیت خود را مدیریت کنند و تغذیه و هیدراتاسیون بهینه را حفظ کنند.
جمع بندی
اختلال بلع در بیماران پارکینسون یکی از مشکلات شایع است که ناشی از تغییرات مغزی و عصبی در این بیماران است. تخریب نورون‌های مسئول بر کنترل حرکات عضلانی بلع باعث ضعف عضلات مسئول بلع می‌شود. این ممکن است منجر به دشواری در آغاز بلع، احساس گرفتن غذا در گلو، تنفس ناصحیح هنگام بلع و تغییرات در صدا و گفتار شود.
برای درمان این مشکل، گفتاردرمانی به عنوان یک روش درمانی مؤثر است. این درمان شامل تمرینات عضلانی، تمرینات کنترل نفس و تمرینات مربوط به صدا و گفتار می‌شود. همچنین، استفاده از روش‌های تغذیه‌ای ترتیبی نیز در بهبود اختلال بلع در این بیماران موثر است.
مشاوره با یک گفتاردرمانگر و ترکیب این روش با سایر تکنیک‌ها و تخصصی‌ها می‌تواند بهبود و کاهش مشکلات بلع در بیماران پارکینسون را تسهیل کند.
مهم است که هر فرد بیمار به شدت اختلال بلع ممکن در بیماران پارکینسون متفاوت است، بنابراین برنامه درمانی باید به طور خاص برای نیازهای هر فرد تنظیم شود. همچنین، تیم درمانی تشکیل شده از پزشکان، گفتاردرمان‌گران و سایر تخصصی‌ها می‌تواند بهبود و کاهش اختلال بلع در بیماران پارکینسون را تسهیل کند.
سوالات مرتبط با اختلال بلع در بیماران پارکینسون
چه عواملی می‌تواند علت اختلال بلع در بیماران پارکینسون باشد؟
علت اصلی اختلال بلع در بیماران پارکینسون به تلف و کاهش نورون‌های مغزی و عصبی است که مسئول کنترل حرکات عضلانی دستگاه گوارش و بلع آنها می‌باشند. این تغییرات ناشی از تغییرات مغزی و نورونی در بیماران پارکینسون است که توسط بیماری پارکینسون تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
چه علائمی ممکن است بر اثر اختلال بلع در بیماران پارکینسون نشان دهند؟
علائم اختلال بلع در بیماران پارکینسون شامل دشواری در آغاز بلع، احساس گرفتن غذا در گلو، تنفس ناصحیح هنگام بلع، کرامپ عضلانی و تغییرات در صدا و گفتار می‌شود.
چگونه می‌توان اختلال بلع در بیماران پارکینسون را درمان کرد؟
درمان اختلال بلع در بیماران پارکینسون شامل: گفتاردرمانی، تمرینات عضلانی، تمرینات کنترل نفس و تمرینات مربوط به صدا و گفتار است. این تمرینات بهبود کنترل و عملکرد عضلات مسئول بلع را هدف می‌گیرند.
آیا گفتاردرمانی می‌تواند در درمان اختلال بلع در بیماران پارکینسون مؤثر باشد؟
بله، گفتاردرمانی می‌تواند به طور موثری در درمان اختلال بلع در بیماران پارکینسون کمک کند. این درمان شامل تمرینات عضلانی، تمرینات کنترل نفس، تمرینات صدا و گفتار، و استفاده از روش‌های تغذیه‌ای ترتیبی است.
گفتاردرمانگر در درمان اختلال بلع در بیماران پارکینسون چه نقشی دارد ؟
متخصص گفتاردرمان می‌تواند برنامه درمانی مناسب را برای بیمار تعیین کند و تمرینات منظم را به او آموزش دهد. همچنین، او می‌تواند با سایر تخصصی‌ها مانند فیزیوتراپیست‌ها همکاری کند و روش‌های درمانی ترکیبی را ارائه دهد.
